Prośba o zbadanie postępowania
W nawiązaniu do naszego artykułu redakcja czasopisma Herladyk Polski zwraca się z uprzejmą prośbą o przeanalizowanie całości postępowania prokuratorskiego oraz akt sprawy II K 52/23. Z naszych ustaleń dziennikarskich wynika, że całe postępowanie zostało oparte jedynie o zeznania dwóch świadków oskarżenia będących także w konflikcie z oskarżonym Pawłem Wesołowskim. Mogąc uczestniczyć w samym procesie jako widzowie nasi dziennikarze zwrócili uwagę na fakt, że żaden ze świadków oskarżenia nie był w stanie podać dat transakcji środkami odurzającymi, jeden z nich nie rozpoznał oskarżonego któremu to miał sprzedać mefadon. Żaden ze świadków nie otrzymał zapłaty za narkotyk od oskarżonego a od osoby trzeciej, wskazywali inne miejsce zamieszkania oskarżonego, wskazywali fałszywe informacje o zatrudnieniu oskarżonego, pojazd którego oskarżony nie posiadał ani nim nie dysponował itp. Takich nieścisłości a wręcz nieprawdy było znacznie więcej. Ku naszemu zdumieniu Sąd z urzędu nie podjął jakiegokolwiek działań zmierzających do ustalenia prawdy. Jeżeli Paweł Wesołowskie jest winny to ponosi karę słusznie natomiast uważamy, że taki wyrok powinien by wydany na tak zwanych twardych dowodach gdyż inaczej powtórzy się sprawa Tomasza Komendy. Także uważamy, że wątpliwości powinny być rozstrzygane na korzyść oskarżonego a nie przeciwko niemu. Nasi dziennikarze stwierdzili ponadto, że Sąd ku naszemu zaskoczeniu oddalał wnioski oskarżonego chociażby w kwestii przesłuchania jego świadków. Także sam oskarżony nie miał swobody w wypowiedzeniu się czy to zadawaniu pytań podczas postępowania przed Sądem. Jak już po skazaniu przekazał nam Paweł Wesołowski w toku postępowania przygotowawczego Prokuratura pominęła zupełnie fakt zgłoszenia przez niego przestępstwa na jego szkodę popełnionego przez jednego ze świadków oskarżenia i to przestępstwa z art 286 kk -§ 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Ponieważ całą tą sprawą zajmujemy się dalej prowadząc niezależne śledztwo dziennikarskie uważamy, że o swoich wątpliwościach i ustalaniach powinniśmy poinformować Ministerstwo Sprawiedliwości. Interwencja prasowa jest materialną gwarancją jednego z najstarszych praw obywatelskich, tj. prawo do występowania ze skargami i wnioskami. Odwołanie się do osądu opinii publicznej w publikacji o charakterze interwencyjnym ma charakter korygujący nieprawidłowe patologie życia publicznego. Prawo do interwencji przyznane zostało przez Kodeks postępowania administracyjnego redakcjom środków społecznego przekazu. Zakres przedmiotowy interwencji prasowej jest bardzo szeroki i może dotyczyć wszystkiego, a zwłaszcza krytyki działań instytucji publicznych. Odwołanie się od osądu opinii publicznej w publikacji o charakterze interwencyjnym ma charakter korygujący nieprawidłowo i patologie życia publicznego. Interwencja prasowa, jest bardziej powszechną i najłatwiej dostępną formą obrony interesów jednostki. Mając na uwadze powyższe względy prosimy o zbadanie całokształtu sprawy i udzielnie nam odpowiedzi na nasze wątpliwości. Udzielona odpowiedź Ministerstwa zostanie opublikowana w całości chyba, że Państwo zastrzeżecie sobie prawo odmowy jej publikacji. Jan Ziemiański